بخوانید و بدانید که این نمایش‌نامه‌ها آثاری هستند در مسیر «شدن»، «پرواز» و «در یاد ماندن»، آن‌ها لزوما آثاری بی‌نقص نیستند. اما همان گونه که «چهارفصل تئاتر ایران» در دستور کار خود قرار داده است، دست کم از نوشته‌های پیشین نویسنده‌هایش برتر و کم‌نقص‌ترند و همین برای ما لذت‌بخش است که البته در پی اهدافی مهم‌تر و گام‌هایی بلندتر هستیم. اما تحقیق همین مقدار هم ما را جاده‌ی رسیدن به هدفمان قرار می‌دهد که برایش سر خوشیم. امید بر آن است که این جاده ما را به تشویق جدی و عملی جوانان علاقه‌مند به نویسندگی برساند؛ تشویق کسانی که به اندازه‌ی ما باور دارند نویسندگی و در این میان مشخا نمایش‌نامه‌نویسی امری قدسی و اثر گذار است.