فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون‏ (اعراف 176)
وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون‏
سوره حشر آیه 21
این‌ها یک زبان هنری است و تفکر را به جریان می‌اندازد
از جهت دیگر استاد بنا بر حدیث امام کاظم علیه‌السلام که هرچه می‌بینی به تو پند و موعظه‌ای دارد به شکلی روشمند، می‌آموخت که چگونه می‌توان از حادثه‌ها درس آموخت و عبرت گرفت
سه اصل در کتاب مسئولیت و سازندگی بخش تدبر مطرح شده است
در هر صورت این کتاب قصه‌ها، حکایت‌ها و نکته‌سنجی‌های شیرین استاد است که پیش روست و استاد توانمند و موفقی در خطابه می‌گفت از بس این کتاب را خوانده‌ام ورق ورق شده است!

آیه های سبز مجموعه ای است از برخوردها و حکایات مرحوم استاد که در نوشته ها و گفته های او پراکنده بود و به همت جمعی از دوستان گردآوری شده است. این ها واقعیاتی است که در قالب حکایت و داستان بیان شده و نشانه هایی است از شکوفایی و رویش و رشد. برخوردهای او یادآور این کلام حضرت علی علیه السلام است در وصف پیامبر صلوات الله علیه که می فرمود:«طبیب دوّار بطبّه»؛ طبیبی که منتظر نمی ماند تا به سراغش بیایند، بلکه او خود به سراغ بیماران می رفت؛ بیمارانی که خود و راه و مقصد را گم کرده بودند.
و نگاه او به حوادث یاد آور این روایت که: «ما من شیء تراه عینک الا و فیه موعظة»؛ هیچ چیز نیست که چشمان تو آن را ببیند مگر این که در آن موعظه ای است. و به همین جهت همیشه می گفت: «در هر حادثه درسی است». او هر حادثه را آیه و نشانه ای می دید و یادآور درسی. و سعی می کرد تا این درس را در نوشته ها و گفته ها به دیگران منتقل کند.

این کتاب شیرین و خواندنی اخبات است هرچند به نقد آرمان¬های انسان معاصر (امنیت و رفاه و آزادی) و ده‌ها نکته مهم سلوک و مفهوم شب قدر هم می‌پردازد و حس مسئولیت نسبت به جامعه و جهان را برمی‌انگیزد.
در مملکتی که همه به آن چشم دوخته‌اند که ذلیلش کنند و تو اوضاع منطقه را می‌بینی که چطور حساب شده پیش می‌روند … چه کسی باید شروع کند؟ مگر تو در این عالم، آدم نیستی؟! چرا باید ذلیل بنشینی؟!

برخلاف همه ادعاهایی که تا به حال شنیده اید که با طاعت، قرب حاصل می شود، من اعتقادم این است که نه طاعت و نه عصیان، بلکه انکسار است که مقرب است. غرورِ طاعت و غرورِ حالت، مُبعِد هستند. وصال رحمت منوط به اخبات، خشیت و خضوع است. چون این مخبتین هستند که قرب حق به آنان واصل می گردد.

نویسنده به مدعیان این شبهات پاسخ قوی و خواندنی داده است.
به کسانی که در نهایت به آغوش عمو سام پناه بردند!

در این کتاب با سوز و شوری خاص می‌نویسد: من می‌دیدم از زمان سید جمال تا به امروز که به اصطلاح دوره بیداری ما بوده، ما همیشه هدف داشته‌ایم اما راه و طرح و پایش از دیگران بوده و در نتیجه برداشت و منافعش هم از همان‌ها!
ما به سازندگی احتیاج داریم و تهیه یاور و باید از طرح تربیتی اسلام پیروی کنیم نه از شعارها و داغ کردن و … و در نتیجه از بین سه مذهب سنتی، عاطفی به طرح مذهب اصیل می‌پردازد که با تفکر شروع و به عشق و ایمان و عمل می‌رسد.
ما نباید به دشمن تکیه کنیم و بر خودمان تکیه کنیم چنانکه محمد صلی الله علیه و آله و سلم خودش تهیه کرد و به زد و بند سیاسی با ایران و روم قانع نشد و جالب آنکه هم‌اکنون با ظهور انقلاب اسلامی و اندیشه امام راحل (ره) و رهبر فرزانه انقلاب چنین تفکری تعقیب می‌شود

چنین است که دعا هدف و جهتی برتر می‌یابد و چند مرحله مطرح می‌شود:
وسیله‌ای هنگام شکستن وسیله‌ها
وسیله‌ای همراه وسیله‌ها
دعا نه به‌عنوان وسیله و نه مقدمه، بلکه خودش هدف خودش عمل، خودش مقصد می‌شود.
این کتاب بشنو از نی و ابوحمزه ثمالی است و مراحلی چون توجه، حیرت و تنهایی، امن، حمد، قصد، اقرار، اعتذار، طلب، خستگی در راه، ایمان، توحید، خواسته‌ها، را مرور می‌کنی و از امام مناجات، امام سجاد علیه‌السلام هم تصوری برتر می‌یابی.