معرفی کتاب درنگی تا خدا: زندگی‌نامه شهید علیار اسماعیلی

کتاب درنگی تا خدا: زندگی‌نامه شهید علیار اسماعیلی نوشتۀ احمدرضا زارع، خاطرات دوران زندگی و رزمندگی یک کارمند دانشگاه شیراز را در قالب داستانی جذاب به تصویر می‌کشد.

شهید زیبا‌ترین زخم بر پیکر هستی و شهادت زیباترین غزلی است که از لب‌های سرخ حقیقت می‌تراود. شهادت بیداری را امضا و بینایی را شفاف می‌سازد. شهیدان تبلور عرصه جهاد و از یک قبیله‌اند. اینان از ازل جام شهادت را نوشیده‌اند. صنوبران رشید هزار و چهارصد ساله‌اند که لحظه وصل خونین را دریافتند. این غنچه‌های بوستان ولایت و عزیزترین گل‌های صفا و صداقت در افق ایثار و ایستادگی، چنان مفسر عبودیت شدند که تا قیامت نسیم دل‌انگیزشان مشام جان را مسحور خویش خواهد نمود. تجلیل از این آفتاب درخشان و تجدید خاطره و یادشان، جرعه‌ای از فرات مهر است که تشنگان هستی را سیراب می‌کند.

در بخشی از کتاب درنگی تا خدا: زندگی‌نامه شهید علیار اسماعیلی می‌خوانیم:

علیار تنها رزمنده‌ای بود که درنگی بیشتر در خط نبود ولی روحیه تعاون و همکاری و از خود گذشتگی و کمک به دیگران که در طول زندگی داشت و همواره به این صفت شناخته می‌شد کلید به دست آوردن بهشت برای او شد او داشت نتیجه یک عمر تلاش را می‌گرفت. فقط صدای انفجار شنیده می‌شد. عقب آمبولانس ساکت بود.

راننده آمبولانس را مقابل بیمارستان متوقف کرد. فریاد زد: امدادگر، امدادگر، بلافاصله دو نفر امدادگر آمدند و اول حسن را به داخل بیمارستان بردند و وقتی به سراغ نفر دوم آمدند علیار با چهره نورانی آرام خفته بود. دست کنار گردنش گذاشت گفت: انّا لله و انّا الیه راجعون.
امدادگر گفت: بچه‌ها بیایید.
بچه‌ها آمدند.
امدادگر: این همه شهید دیده بودیم. این یکی وضعیت عجیبی دارد. چقدر چهره‌اش نورانی و معصوم است.
همه بچه‌ها محو چهره علیار شده بودند. مسئول بیمارستان هم آمد و دستور داد پیکر مطهر شهید را در پلاستیک و تابوت گذاشتند تا به سمت معراج شهدا ببرند.
راننده آمبولانس: این شهید واقعاً عجیب بود. حدود نیم ساعت بیشتر در خط نبود. برای کمک به مسئول محور رفت که خمپاره کنارش خورد و شهید شد من این همه شهید و مجروح دیدم. این یکی شهید با بقیه فرق دارد.