مادر از پله‌ها پایین آمد. به طرف عمه‌ربابه رفت و دست او راگرفت. نگاه مادر به جوجه‌هایی که در دست من بود، افتاد. ترسیدمفکر کند برای ما آورده است، و قبل از اینکه مادر تعارف و تشکرکند، گفتم: «جوجه‌های عمه‌ربابه است. برای اینکه تنها نباشند، باخودشان آورده‌اند. »مادر با لبخندی نگاهم کرد. احساس کردم از اینکه با حرفم بهدادش رسیده‌ام، خوشحال است.عمه‌ربابه به اتاق آمد. من هم با زنبیل جوجه‌ها وارد اتاق شدم.مادر نگاهی به عمه‌ربابه کرد و وقتی دید او متوجه نیست، با چشمو ابرو به من فهماند که جای جوجه‌ها توی حیاط است. من همکه میدانستم عمه‌ربابه جوجه‌هایش را دوست دارد، گفتم: «ولیعمه‌ربابه ناراحت می‌شود.