معرفی کتاب

سبک در ادبیات همان شیوه بیان مطلب است. سبک گاه می تواند شخصی باشد، گاه دوره ای، و گاه نیز می تواند از گستره یک زبان فراتر رود و پیروان بیشتری یابد. در سبک شخصی شاعر از شگردهایی برای پردازش کلام استفاده می کند که مخصوص خود اوست و، به تعبیر عام، حکم فوتِ کوزه گری را دارد، و خواننده شعر با خواندنِ بیت هایی از یک شاعر بدون آنکه پیش تر آن ها را خوانده باشد با توجه به پیشینه ذهنی که از دیگر آثار آن شاعر دارد، به این شناخت می رسد.
وقتی که سعدی می گوید:
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی!

خواننده حرفه ایِ شعر اگر این بیت ها را از سعدی به یاد داشته باشد، بر همین سیاق، می تواند آثاری را هم که، به فرض، از این شاعر نخوانده تشخیص دهد که از اوست، از باب نمونه:
عجب است اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد
یا:
سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی
چه خیال ها گذر کرد و گذر نکرد خوابی