معرفی کتاب

شمار زیادی از تذکره نویسان از خواجه حسین و سخنوری او در میانِ شاعران هم عصرش به نیکی یاد کرده اند و هر یک شرحی کوتاه بر زندگی و اسلوب شعری او سخن ها عرضه داشته اند. او در سرودن قصیده و ماده تاریخ طبعی بس توانا داشت و در شمار شاعران محتشم دربار جلال الدین اکبر بود.

خواجه حسین مروی یکی از سفیران بازمانده ادب و هنر ایرانی است که به خاطر در دسترس نبودن نسخه کامل از دیوان وی تاکنون معرفی نشده است (به جز در تذکره ها و چند مقاله).

خواجه حسین به خاطر مهارت در قصیده سرایی و ماده تاریخ مورد توجه سلاطین گورکانی به ویژه همایون شاه و جلال الدین اکبر بود او در فنِ خوشنویسی هم از نوادر روزگار بود. صلابت شعر او طبع نازک و لطیفش و آگاهی او به دانش و هنر زمانه و به ویژه سخنوری او، باعث شد تا ارج و قربی در مقام شاعری به دست آورد و مورد توجه ادب دوستان زمانه خود و بعد از خود قرار گیرد. دیوان او سرشار از آرایه های ادبی در فن بدیع و بیانگر است. این دفتر برای پویندگان شعر و ادب پارسی به ویژه شعر دوره دوم صفوی بسیار مغتنم است.