معرفی کتاب

نامی آشنا برای ایران و آشناتر برای من که با او هم نشانی ام؛ نام و نشانش بال و پرم را جان می دهد و بر اوج قله های غرور می نشاندم.
اینجا بهترین جاست برای دیدن و نوشتن از سردارِ سعید؛ دست و دیده ام یکی می شود، برای نوشتن از آن آشنا؛ تا چیزی از خوبی و بزرگی اش از قلم نیفتد.
نوشتن سخت است اما از هم نشانیِ قهار نوشتن در اوج قله غرور سخت تر … .

باید قهار باشی مانند او تا در اوج قله های یخ زده نلرزی، نترسی و به آخرین نماز بایستی، بجنگی، جان بدهی و جاودان شوی.
باید سردار سعید قهاری سعید نامت باشد و اسدآبادِ همدان نشانی ات.

آری باید هم نشانی باشی با او تا قلب و قلمت لبریز شوق شود و کم نیاوری برای ورق زدن 21 سال دست نوشته هایی که از سردار به یادگار مانده و بار خاطرات تلخ و شیرین بر دوش جوانی ات سنگینی نکند.
اصلا با او که هم نشان باشی قلم تندتر از تو بر صفحه کاغذ می دود تا خسته نشوی.