حکیمه‌‏خاتون آرام آرام پیش آمد و در یک قدمی رسول ایستاد و پرسید:
– آن جانماز را که تربتِ کربلا بود همراهت آورده‌‏ای؟!
رسول سری تکان داد. دست کرد توی جیبش و جانمازِ کوچکِ سبزی را بیرون آورد و طرفِ حکیمه‏‌خاتون بُرد. حکیمه‌‏خاتون جانماز را گرفت و نگاهش کرد و گفت:
– می‌‏شود برای من باشد؟! تا همیشه!
رسول سری تکان داد. از سر و صورتش آبِ باران می‏چکید و شانه‌‏هاش از شدّت گریه تکان می‌‏خورد. حکیمه‏‌خاتون نگاهش کرد و گفت:
– حالا برو…