کتاب سو من سه ؛ شاه‌نشین این سه جلد است و کلید تمام گره‌های شخصیت اصلی داستان را در دست دار و شاید برای خیلی‌ها آغاز حرکت بشود و ریزگردهای معلق مانده در ذهنشان را با بارانی لطیف و بهاری بشورد و ببرد !

در قسمتی از متن داستان سو من سه می خوانید :

نتوانستم چیزی بگویم . گاهی ما کارهایی می کنیم که حتی نمی توانیم برای پدرمان هم بگوییم . سرگردان شده ام و باید با یکی حرف بزنم اما با چه کسی ؟ پدرم ؟ نه من بد فاصله گرفته بودم . همین فاصله زیادی تا خاکستر شدن مرا جلو برده بود . مهدوی ؟ مهدوی یک حس امنیت داشت . می دانستم کنارش خطا هم بکنم سرزنشم نخواهد کرد . فرمول مرمول داشت یا نه ! نمی فهمیدم . اما جذابیت خاصی داشت . یک سری امواج مثبت که فقط از او تشعشع می شد و به همه می رسید . خراب حال خوبش بود جواد . بعد هم معتادش شد آرشام .

گندیده اگر می رفتند مدرسه فرآوری شده می آمدند بیرون ! آدم همیشه باید در صندوق اسرارش یک عتیقه داشته باشد . یک زیر خاکی . تا وقتی ورشکسته شد وقتی بی چاره و درمانده شد ، برود خاکی که به سرش ریخته را کنار بزند و پناه ببرد به آن چه که سرمایه و امیدش می شود . هر چند آدم معمولی تر از مهدوی ندیده بودم .

اما خب مهدوی بود دیگر تشعشع داشت . می خواهم با درباره خودم و علی رضا حرف بزنم .

اما …

نمی دانم چرا خفه می شوم … خفه هم می مانم …