معرفی کتاب

«کتاب «رمه در مه» دومین مجموعه شعری است که علیرضا رجبعلی زاده در قالب نوخسروانی منتشر کرده است.

گقته می شود در زمان خسرو پرویز ساسانی ، باربد نوازنده و موسیقیدان خاص دربار وی نوعی از لحن موسیقی را اختراع کرده بود به نام سرود خسروانی. این سرودها نثر گونه و مسجع و در سه سطر بوده اند، همه خطاب به خسروپرویز و در وصف وی. بعدها آن تعداد اندک از این خسروانی ها که به دست تاریخ نگاران و تذکره نویسان و پژوهشگران افتاد جز گنجینه ادب پارسی تلقی شد چرا که از معدود متون کهن به زبان فارسی است که از دوران پیش از اسلام به جا مانده است.

قرن ها بعد مهدی اخوان ثالث تلاش کرد تا این نوع سرود و یا ترانه را دوباره احیا سازد با این تفاوت که به عنوان یک قالب شاخص شعر شناخته شود و البته خود وی ویژگی های این قالب را تعریف نموده و آن را نوخسروانی نامید.

پس از اخوان ثالث، نوخسروانی چندان مورد اقبال واقع نشد تا اینکه در سال های اخیر علیرضا رجبعلی زاده شاعر و پژوهشگر ادبی اهل کاشان که ارادت عمیق به اخوان ثالث و شیوه والای شاعری او دارد به سرودن اشعار در قالب نوخسروانی پرداخته است.

حال و هوای غالب بر کتاب «رمه در مه» تراژدی و اندوه است. شعرها اگر چه به ظاهر موضوعات متعدد دارند اما یک رشته نامرئی و استوار آنها را به هم ربط می دهد که همان حس غم و دلگرفتگی است. که گاه جامه شِکوه به خود می پوشد و گاه لحن مرثیه پیدا می کند. گاهی نیز فقط یک روایت صرف است اما به دور از اندوه نیست. این البته اصلا بدان معنا نیست که فضای ذهن شاعر سیاه است، بلکه شاعر با بیان غم خویش در پرده شرم و مهر و همدلی، با عاطفه سرشار، انتقاد و حتی اعتراض خود را اظهار می کند. اعتراضی که خشم خودش را فروخورده و با موسیقی ملایم و مرثیه گون نمایان می شود. لذا اشعار کتاب در ژانر شعر اجتماعی – ازآن نوعی که شعر حافظ هست – آن هم از گونه ای بسیار جذاب قرار می گیرند. زیرا اولا بار عاطفی اشعار چنان است که با شعر عاشقانه پهلو می زند و ثانیا عناصر سازنده شعرها مولفه های طبیعتند: کوه، ابر، برف، جنگل و…که شاعر به خوبی و با قرائت و نگاهی خلاق و تخیلی پربار به گونه ای تکرار نشدنی هر بار این عناصر را وصف می کند و آنها را دستاویز مضامین تازه می گرداند.

در عین حال می توان تک تک اشعار را با دیدگاه نمادین به خوبی تعبیر و تفسیر کرد که این برای شعر اجتماعی امتیاز والایی محسوب می شود.

زبان کتاب همچون دیگر آثار این شاعر یک زبان پخته و محکم است که به آثار کلاسیک شباهت پیدا می کند اما نگاه شاعر چنان بدیع است که خواندن اشعارش افق تازه ای را پیش روی خواننده می گشاید و می تواند بسیار الهام بخش باشد.

ترکیب سازی ها و شیوه خطاب های پیاپی که شگرد رجبعلی زاده است و البته با قالب نوخسروانی بسیار قرابت و تناسب دارد، حس شگفتی خوشایندی به خواننده می دهد.

کتاب «رمه در مه» خواننده اش را به سفری دور و دراز می برد. به جهانی که در آن ابرها، کوه ها، دریا و باران ها همه زنده و جاندارند. گاه مورد خطاب شاعرند و گاه شاعر همذات و شبیه و یگانه با آنهاست.

به طور خلاصه حس زندگی در این کتاب به خوبی جریان دارد و علیرضا رجبعلی زاده در خلال اشعارش نبض خواننده را ماهرانه در دست می گیرد و با موسیقی شعر و مضامین خویش هماهنگ می کند.

از همه این ها گذشته از آنجا که قالب نوخسروانی ساختار سه سطری دارد و از وزن عروضی بهره مند است برای ذهن پرمشغله مخاطب امروز تسلی و طمانینه خوبی فراهم می آورد؛ چرا که شاعر در کوتاه ترین شکل ممکن زیبایی ها را با موسیقی دلنشین گوشزد می کند.