سر و تن و دل و جان و جهان من تلخ است
مرا نبوس عزیزم! دهان من تلخ است

مرا نبوس و زبان را به شکوه باز نکن
عزیزم از تو چه پنهان! زبان من تلخ است

دلم پر و نفسم تنگ و سینه ام سنگین
چنان بدم که شکر بر لبان من تلخ است

مرا نبوس که زهر هلاهل است لبم
هرآن چه ریخته در استکان من تلخ است