معرفی کتاب

تاریخ اسلام سرشار از جلوه های قهرمانی و فداکاری زنانی است که در بزنگاه های تاریخ، نقش تاریخی خود را به خوبی ایفا کرده اند. زنان آزاده ای که بر حسب تکلیف الهی خود، با حضور در نهضت عاشورا نقش زرین فداکاری های خود را بر تارک نهضت مقدس حسینی ثبت کردند و باعث افتخار شیعه شدند. یکی از این زنان «طوعه» است که میلاد اکبرنژاد نمایشنامه «می خواستم ببوسم ات باران گرفت» را بر مبنای زندگی او تألیف کرده است.

طوعه از کنیزان اشعث ابن قیس بود و پس از زندگی پر فراز و نشیبی، در ایام رخداد واقعه عاشورا ساکن کوفه شد. او تنها زن و یا بهتر است بگوییم تنها انسانی است که در ایام نزدیک به عاشورا در کوفه به یاری مسلم ابن عقیل می رود و در میان بی وفایی اهل کوفه به پسر عم امام حسین (ع) در خانه خود پناه می دهد.

این نمایشنامه بلند از دستگیری و گفتگوی طوعه و عبیدالله ابن زیاد در دارالعماره کوفه شروع می شود و در ادامه به داستان حضور و قیام مسلم در کوفه منتهی می شود.

از ویژگی های این متن نمایشی می توان به زبان ویژه آن اشاره کرد که بر خلاف سایر آثار از این دست به شیوه بیانی امروزی و نه تاریخی نوشته شده است. اکبرنژاد سعی کرده با خلق زبان محاوره ای ویژه پیرامون روایت خود دراماتوژی این نمایشنامه را با توجه به داستان مشهور آن رنگ و بوی تازه ای ببخشد. از سوی دیگر نویسنده در نوع نگارش دیالوگ های خود به نوعی واکاوی فکری و روانشناسانه از شخصیت های داستانی و تاریخی این اثر وارد شده است. با این اعتبار این نمایشنامه را باید تلاش برای بازآفرینی و نمایش دادن دوباره برخی از صفات و شخصیت های انسانی دانست که در بستر تاریخ منجر به اتفاقات تلخ و شیرین بسیاری شده است و هیچ جا بهتر از بستر درام نمی تواند آنها را بار دیگر در دل مخاطب زنده و نسبت به خود به فکر وادارد.