معرفی کتاب

نگاه شاعران به پدیده های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در طول تاریخ نگاهی متفاوت و متمایز از سایر فعالان در بخش های مختلف بوده است. شاعران با زیرکی و تیزبینی و طبعی که ساده ترین حاصلش روایتی متفاوت از عادی­ترین مناسبات روزمره است، در طول تاریخ همواره چنان روایتی از پیرامون خود باز نشر کرده اند که در موارد بسیاری سندی متقن دال بر مناسبات حاکم بر نظام های زمانه خود به شمار می رفته است.

بر پایه همین سنت، بسیاری از شاعران ایرانی در گذر سالیان عمر و جدای از سرودن، پاره هایی از دیده ها و شنیده های خود از پیرامونشان را مکتوب کرده و جغرافیای زیسته خود را در معرض دید و قضاوت مردم قرار داده اند.

کتاب «لاوهات» از عبدالجبار کاکایی را با چنین پیشینه ای باید در زمره آثار مغتنمی دانست که نثر یک شاعر موفق را پیش چشم کشانده است. ظاهر این متن روایت های منثوری است که کاکایی در گذر زمان و در خلال سفرهایش به شهرها و کشورهای مختلف از خود به ثبت رسانده است، اما در باطن، این متن ها را نیز باید نوعی عشق بازی شاعر با کلمات برای ترسیم حریم های تازه ای از نثر دانست.

در «لاوهات» با شاعری شوریده روبروییم که از سویی برای دیدن و تجربه کردن ساحت­های نادیده بسیار مشتاق نشان می دهد اما به دنبال سفرنامه­نویسی نیست. روایت های منثور او از سفرهایش شرح شیدایی یک شاعر و جستجوی او در میان ریشه های سرگشتگی خود در عوالم دیگر است.

کاکایی بخش از این ریشه یابی را در دل سفرنویسی­هایش در هند جسته، برخی در دل سفرهایش به قاره های دیگر جهان و گاه در پرتو روایت از انسان هایی که دوستشان می داشته است.

متن­های «لاوهات» به هیچ روی متن های دم دستی و یک لایه که روایتی صرف از دیده های یک شاعر را بیان کند نیست. خالق این متن­ها در حرکت از سوی کلام آکنده از ایهام و استعاره شعر به سوی متن خود را بر کشتی کلمات سوار کرده و متن هایی خلق کرده که روایت غلیان ذهنی اوست و انگار هنوز به مرحله سرایش وارد نشده است.