سمانه را همه می شناختند . چشمانش عسلی و صورتش گندومگون و رنگی میان سفید و زرد داشت .

بر خلاف پدرش که سبزه رو و قدی متوسط و تا حدودی هم درشت هیکل بود ، سمانه قد بلند و لاغر و خوش اندام بود .

چهره اش خیلی شبیه به خانواده مادرش شده است . از بچگی ، همه ی روزهایش را در خانه مادر بزرگش می گذراند .زندگی در خانه مادبزرگش که در محل به حاج خانوم مرادی معروف است ، از وقتی بیشتر و دایمی تر شد که سمانه به کلاس اول رفت .

در میان نوه های حاج خانوم مردای ، سمانه تنها نوه ای بود که در همین محل ، به مدرسه رفت و همه ی اهل محل او را به عنوان فرزند آخر خانم مرادی حساب می کردند .

نوه ای که درست مثل یک فرزند در خانه ی مادرش بزرگ می شد و قد می کشید و روز به روز زیباتر می شد .

اما در گذر این سالها ، سمانه خیلی عوض شده بود . دلیلش را کسی نمی دانست . شاید به این دلیل که در این سالها خیلی ها عوض شده اند .

سمانه ، چادر مشکی سرش نمی کرد .همان چادر مشکی ای که از وقتی به کلاس اول می رفت ، سرش بود و همه ی اهل محل او را با همین چادر مشکی می شناختند .