نویسنده این کتاب درباره چگونگی شکل گیری این اثر توضیح داده است:
وقتی پس از 119 ماه اسارت به ایران بازگشتم، با اصرار خانواده، دوستان و آشنایان برای ثبت خاطرات آن دوران که بسیار هم طولانی بود، مواجه شدم. از زمانی که شروع به نوشتن این اثر کردم، 5 سال طول کشید تا همه بخش های آن تدوین شود.

وی ادامه داد: اغلب کتاب هایی که درباره اسارت رزمندگان ایرانی به دست نیروهای بعثی نوشته شده، فقط به سختی های دوران اسارت پرداخته اند، درحالی که دوران اسارت، فقط زمان کتک خوردن و شکنجه شدن نبود و هدف من نیز از نوشت خاطراتم در کتاب «1621»، نشان دادن زوایای کمتر شناخته شده اسارت بود. درواقع قصدم این بود که مخاطب کتاب پس از مطالعه آن بداند که در کنار شکنجه ها و شرایط طاقت فرسای اسارت، رزمندگان ایرانی نظم، ترتیب و قوانینی برای خودشان به وجود آورده بودند و بر اساس این قوانین، روزهای اسارت را سپری می کردند.

صادقی با اشاره به یکی از سخنان حجت الاسلام ابوترابی دوران اسارت را یکی از بهترین ایام برای خودسازی معرفی کرد و گفت: من در این کتاب من شرح وظایف همه ی رزمنده ها را در دوران اسارت نوشته ام. ما در اردوگاه، فرمانده، معاون و زیر مجموعه داشتیم که شرح وظایف هرکدام به طور جداگانه در کتاب ذکر شده است. البته یک قسمت را هم به ثبت شکنجه ها و سختی های آن دوران اختصاص دادم.