این اثر یک رمان معمارانه است و مولف در آن بیشتر به سراغ واکاوی این مساله می رود که چه اتفاقی برای شهر در حال رخ دادن است.
به نظر مولف در دنیا شهرهای بزرگ الگوهای توسعه متفاوتی دارند. از توسعه شهرهای بزرگ معمولا به عنوان عبرت بزرگ یا عبرت منفی یاد می کنند. مثلا در آمریکا شهری مانند لس آنجلس توسعه بزرگی داشته اما همه آن را شهر از دست رفته معرفی می کنند. همه شهردارهای آمریکا هم می دانند که نباید شهرشان مانند لس آنجلس شود. در ایران مساله برعکس است. شهری مثل تهران تا این اندازه که می بینیم بزرگ می شود، آلودگی هوا پیدا می کند و از طرف دیگر همه شهرهای دیگر کشور هم سعی دارند مثل تهران شوند.