به ادعای “نصیف الناصری” دانشجوی شاعر عراقی، باوجودی که هیچ علاقه ای به حضور در جنگ نداشت، بالاجبار به سربازی رفت و تا آخر جنگ، در جبهه های نبرد حضور داشت.
با پایان جنگ، ناصری که چندین بار اقدام به فرار از خدمت کرده بود، موفق شد از عراق بگریزد. وی پس از استقرار در سوئد، به نگارش خاطرات خود پرداخت.
به لحاظ این که ناصری شخصی تحصیلکرده و فرهنگی است، به خوبی توانسته دیده های خود از جنگ بخصوص جنایات بعثی ها از جمله اعدام مجروحین و اسرای ایرانی را به تصویر بکشد.
در این کتاب، به خوبی می توان روحیات سربازان متجاوز را در هنگام حمله رزمندگان اسلام مشاهده کرد.