«آخرین سفر علی بود. زنگ زد به خانه مان و گفت: «سید! می خوام برم جبهه» گفتم: «علی جون! دست بردار. مگه قبلا چکار می کردی؟» گفت: «نه، خدایی، این دفعه دیگه فقط و فقط برای خدا می خوام برم جبهه، دیگه هیچی توی ذهنم نیست، فقط و فقط برای خدا می خوام برم.» گفتم: «یا حضرت عباس! اینم رفت.» این قدر از این حرف ها شینده بودم و دیده بودم که می فهمیدم وقتی کسی از این جرف ها می زند بوی الرحمانش بلنده شده، ولی پیش خودم نگه داشتم و به کسی حرفی نزدم.»